16 juni
Door: Gert
Blijf op de hoogte en volg Gert
16 Juni 2013 | Italië, Porretta Terme
16 juni. Guiglia-Porrette Terme. 58 km.
Na een uitstekend ontbijt bij La Laterna gaan we op pad. We zijn meteen klaar wakker. Koud op de fiets en meteen het eerste deel is klimmen. Ik heb pap in de benen en bij Wil loopt het ook niet lekker. Volgens haar kon dat wel eens komen van de fles wijn die we gisteren bij het avondeten hebben gedronken.
Het is al weer vroeg heet. We besluiten om meteen na de middag siësta te houden. Na in een bar een kop koffie te hebben gedronken strijken we neer in het gras in de schaduw onder een boom. Ik slaap daar een uurtje, alvorens we weer verder trekken. Het gaat duidelijk beter na deze onderbreking. Zo passeren we de Passo Brasso op een hoogte van 895 meter.
We zijn niet alleen op pad. Hordes wielrenners komen ons tegen of halen ons in. En vrijwel van elk van hen horen we aanmoediging.
De laatste 20 km. gaan alleen maar naar beneden via een slingerende afdaling. Dat was de ultieme beloning voor al dat klimmen en zweten van gisteren en vandaag. Onderweg voel ik een keer aan de velgen, ze zijn "roodgloeiend".
Onderweg trakteert Wil op een ijskoude cola, nogmaals wat een godendrank.
Ons doel voor vandaag is Porretta Terme. Een camping is er in de verste verte niet te vinden en moeten we weer op zoek naar een B&B of hotel. Van die accommodaties hebben we alleen een adres en probeer dat maar eens te vinden in zo'n grote stad.
Per toeval rijden we bijna langs het eerste adres uit het boekje.
Vol goede moed slaan we de weg in die onmiddellijk zeker meer dan 10% stijgt, lopen dus.
Onderweg vragen we aan een voorbijganger of we goed zitten. Volgens haar is het maar 300 meter verderop.
We sleuren onze fietsen zeker een kilometer de hellingen op, maar alles wat we vinden, geen B&B. Bij een huis worden we gewaar dat het adres zich boven op de berg bevindt en zeker nog een paar honderd meter omhoog. Zo ver gaan we niet. We dalen weer af en zoeken verder.
Bij het naderen van Porretta had ik al een hotel gezien met een grote letter H. We besluiten voor dat hotel te gaan. Daar aangekomen blijkt deze volledig bezet te zijn, het was dan ook de H van hospitaal.
Om ons heen loerend naar hotels fietsen we Porretta binnen en stuiten al snel op hotel/albergo Bertusi. Ze hebben plaats, we kunnen er s'avonds eten en de fietsen kunnen binnen.
De man spreekt goed Engels (met een prachtig accent à la inspecteur Clouseau) en laat vol trots zijn lichtgewicht carbon racefiets zien. Hij fietst daarmee 10.000 km. per jaar en moet er niet aan denken met een zwaar beladen fiets van Amsterdam naar Rome te fietsen. Ieder zijn ding ...
's Avonds staat hij weer in de keuken als kok.
Na een uitstekend ontbijt bij La Laterna gaan we op pad. We zijn meteen klaar wakker. Koud op de fiets en meteen het eerste deel is klimmen. Ik heb pap in de benen en bij Wil loopt het ook niet lekker. Volgens haar kon dat wel eens komen van de fles wijn die we gisteren bij het avondeten hebben gedronken.
Het is al weer vroeg heet. We besluiten om meteen na de middag siësta te houden. Na in een bar een kop koffie te hebben gedronken strijken we neer in het gras in de schaduw onder een boom. Ik slaap daar een uurtje, alvorens we weer verder trekken. Het gaat duidelijk beter na deze onderbreking. Zo passeren we de Passo Brasso op een hoogte van 895 meter.
We zijn niet alleen op pad. Hordes wielrenners komen ons tegen of halen ons in. En vrijwel van elk van hen horen we aanmoediging.
De laatste 20 km. gaan alleen maar naar beneden via een slingerende afdaling. Dat was de ultieme beloning voor al dat klimmen en zweten van gisteren en vandaag. Onderweg voel ik een keer aan de velgen, ze zijn "roodgloeiend".
Onderweg trakteert Wil op een ijskoude cola, nogmaals wat een godendrank.
Ons doel voor vandaag is Porretta Terme. Een camping is er in de verste verte niet te vinden en moeten we weer op zoek naar een B&B of hotel. Van die accommodaties hebben we alleen een adres en probeer dat maar eens te vinden in zo'n grote stad.
Per toeval rijden we bijna langs het eerste adres uit het boekje.
Vol goede moed slaan we de weg in die onmiddellijk zeker meer dan 10% stijgt, lopen dus.
Onderweg vragen we aan een voorbijganger of we goed zitten. Volgens haar is het maar 300 meter verderop.
We sleuren onze fietsen zeker een kilometer de hellingen op, maar alles wat we vinden, geen B&B. Bij een huis worden we gewaar dat het adres zich boven op de berg bevindt en zeker nog een paar honderd meter omhoog. Zo ver gaan we niet. We dalen weer af en zoeken verder.
Bij het naderen van Porretta had ik al een hotel gezien met een grote letter H. We besluiten voor dat hotel te gaan. Daar aangekomen blijkt deze volledig bezet te zijn, het was dan ook de H van hospitaal.
Om ons heen loerend naar hotels fietsen we Porretta binnen en stuiten al snel op hotel/albergo Bertusi. Ze hebben plaats, we kunnen er s'avonds eten en de fietsen kunnen binnen.
De man spreekt goed Engels (met een prachtig accent à la inspecteur Clouseau) en laat vol trots zijn lichtgewicht carbon racefiets zien. Hij fietst daarmee 10.000 km. per jaar en moet er niet aan denken met een zwaar beladen fiets van Amsterdam naar Rome te fietsen. Ieder zijn ding ...
's Avonds staat hij weer in de keuken als kok.
-
17 Juni 2013 - 11:10
Bér En Liesbeth:
geweldige doorzetters vinden we jullie. knap hoor zoveel slecht weer of te nat of te heet of te koud en dan toch doorgaan. het wordt tijd dat de weergoden jullie een beetje beter gezind zijn. veel plezier met de rest van de tocht we volgen jullie groetjes Bér en Liesbeth -
17 Juni 2013 - 11:50
Geesje:
Hoi gert en wil. ik neem mijn petje voor jullie af want wat is dit een beproeving, steeds het wisselende weer gaat niet in jullie koude kleren zitten, te warm vinden we niet prettig. Maar ga zo door jullie zijn erbijna ( geloof ik ) . -
17 Juni 2013 - 14:19
Mirjam:
Het begint al op te schieten, zeg. Regen is niks, maar hitte en klimmen is ook een zware combinatie. We leven met jullie mee. Vandaag naar Pistoia? Heeft een paar prachtige gebouwen in de binnenstad. Hier was het voor ons moeilijk om betaalbaar onderdak te vinden. Ben benieuwd waar jullie terecht komen. En dan op naar Florence! Ik kan je de jeugdherberg aanbevelen. Ondergebracht in een prachtige oude villa, met nog veel originele elementen. Je kunt naast de JH ook kamperen, mocht daar jullie voorkeur naar uit gaan. Heel veel plezier in de stad van Dantes Inferno. (Ben nu Dan Browns boek aan het lezen en dan is het extra leuk dat we hier vorig jaar een multicache gedaan hebben met het thema Dante). Veel plezier verder. Wim en Mirjam -
17 Juni 2013 - 14:53
Saskia De Boer:
Hallo lieve Moeder en Gert,
Wat weer betreft gaat het nu beter he! Lien en ik deden in Toscane inderdaad elke dag even een siësta tussen de middag, en dat geeft de mens weer wat extra energie. Ik geniet met jullie mee en vind dat jullie een topprestatie leveren hoor! Wel af en toe een welverdiende rustdag inplannen hoor, jullie hebben toch geen haast?
Dikke kus, ook van Serge, Maartje, Thomas en Lars. X Saskia -
18 Juni 2013 - 11:16
Lydia:
Hoi Wil en Gert,
Is het eindpunt al in zicht? Met al dat klimmen,zweten, nat en uitgeput zijn bereiken jullie uiteindelijk wel jullie doel! Lijkt mij een ongelooflijk goed gevoel!Hou nog even vol!
IK reis in gedachten met jullie mee.Op naar ROME.toi, toi, dikke kus, Lydia -
19 Juni 2013 - 11:53
Gien:
Dag Wil en Gert,
Wat een avontuur! Wat een klus. Maar jullie doen het toch maar.
Wil, je hebt een week nodig alles te vertellen.
Ik ben heel blij met de verslagen van Gert.
Zo kan ik jullie volgen.
De laatste loodjes? Ik heb niet geteld maar jullie hebben heel wat kilometers in de benen.
Goede reis verder. Een warme groet van Gien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
