Dat was het dan ...
Door: Gert
Blijf op de hoogte en volg Gert
21 Juni 2013 | Italië, Marcialla
20-21 juni. Camping Panorama del Chianti - Marcialla. Slot.
We staan hier nu twee dagen op de camping. Twee dagen die als doel hadden een beetje bij te komen van de ontberingen van de laatste dag om daarna weer verder te gaan. Een beetje bijgekomen ben ik wel, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ik zal dus niet weer fris en fluitend op de fiets gaan zitten hoe leuk ik fietsen ook vind. Mijn lichaam blijft protesteren.
Goede raad is duur. Ik heb een (echt)paar fietsvrienden die over de hele wereld en onder alle weersomstandigheden hebben gefietst. Via Skype vraag ik hen om raad.
Ook spreek ik iemand die zich de afgelopen jaren heeft bezig gehouden met het lopen van triathlons. Een ding is me daarbij duidelijk geworden: luister naar je lichaam. Je gezondheid is nummer één. Alle andere zaken hoe belangrijk ogenschijnlijk ook, zijn bijzaak.
Als je stopt haal je Rome niet en je wilde toch naar Rome?
Maar ja, de warmte of beter de hitte (42 gr.), mijn al levenslange vijand, heeft mij de das omgedaan.
Ik besluit te stoppen en ga dat overleggen met Wil. Voor haar heeft het ook verregaande consequenties, doorgaan of ook stoppen. Ze zal dan alleen verder moeten.
Uiteraard is de teleurstelling groot.
Ik neem contact op met het thuisfront. Onze jongste zoon roept gelijk: ik kom je wel halen.
Nu is de afstand Apeldoorn-Marcialla bijna 1400 km., maar dat is geen reden voor hem om het niet te doen. Omdat Wil nog niet weet wat zij gaat doen houden we er vast rekening mee dat ook zij mee terug gaat/kan.
Omdat we op een camping staan is de tijdsdruk niet zo hoog. Rogier komt niet alleen, maar onze Wilma komt ook mee. Rogier heeft vrijdagochtend nog een afspraak en ze rijden vrijdagmiddag (21 juni) weg, zodat ze hier zaterdagochtend kunnen zijn.
Vanochtend deelde Wil mij mee dat zij doorgaat. Ze zal daarbij op afstand worden ondersteund door haar dochters. Ik ben enorm blij met haar beslissing. Ze moet wel alleen verder, maar gezien mijn ervaringen met haar in de voorbijgegane weken zal dat wel lukken.
Als de warmte maar wat wegblijft. Zaterdagochtend wil ze op tijd vertrekken.
Wanneer ik thuis ben zal ik dit blog verder aanvullen met teksten en foto's.
Rest mij een ieder van jullie te bedanken voor de belangstelling en ondersteuning die we de afgelopen weken mochten ontvangen.
En natuurlijk Wil bedankt! Het is niet niks 7 dagen in de week 24 uur per dag op elkaars lip te zitten terwijl je elkaar daarvoor amper kent. Het vraagt heel wat incasseringsvermogen.
Veel succes op weg naar Rome en ik hoor graag wanneer je bent aangekomen.
PS: zit ik vanmiddag zo rond de middag op het terras van de camping als mijn stoel begint te wiebelen. Ik sla er bewust geen aandacht op. s' Middags belt Wilma hoe het gaat. Ik zeg prima, maar zij bedoelt iets anders.
Er is namelijk een aardbeving geweest hier in Toscane, 5.2 op de schaal van Richter. Epicentrum in de buurt van Lucca.
Die avond spreek ik nog een paar campinggasten. Zij hebben een vergelijkbare ervaring als ik, wiebelende stoelen en gebouwen, maar de beving was zo miniem dat we aan ons zelf twijfelden en er maar niet over waren begonnen. Men mocht eens twijfelen aan onze geestvermogens.
Ter geruststelling: er is hier bij ons niets verontrustends!
We staan hier nu twee dagen op de camping. Twee dagen die als doel hadden een beetje bij te komen van de ontberingen van de laatste dag om daarna weer verder te gaan. Een beetje bijgekomen ben ik wel, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ik zal dus niet weer fris en fluitend op de fiets gaan zitten hoe leuk ik fietsen ook vind. Mijn lichaam blijft protesteren.
Goede raad is duur. Ik heb een (echt)paar fietsvrienden die over de hele wereld en onder alle weersomstandigheden hebben gefietst. Via Skype vraag ik hen om raad.
Ook spreek ik iemand die zich de afgelopen jaren heeft bezig gehouden met het lopen van triathlons. Een ding is me daarbij duidelijk geworden: luister naar je lichaam. Je gezondheid is nummer één. Alle andere zaken hoe belangrijk ogenschijnlijk ook, zijn bijzaak.
Als je stopt haal je Rome niet en je wilde toch naar Rome?
Maar ja, de warmte of beter de hitte (42 gr.), mijn al levenslange vijand, heeft mij de das omgedaan.
Ik besluit te stoppen en ga dat overleggen met Wil. Voor haar heeft het ook verregaande consequenties, doorgaan of ook stoppen. Ze zal dan alleen verder moeten.
Uiteraard is de teleurstelling groot.
Ik neem contact op met het thuisfront. Onze jongste zoon roept gelijk: ik kom je wel halen.
Nu is de afstand Apeldoorn-Marcialla bijna 1400 km., maar dat is geen reden voor hem om het niet te doen. Omdat Wil nog niet weet wat zij gaat doen houden we er vast rekening mee dat ook zij mee terug gaat/kan.
Omdat we op een camping staan is de tijdsdruk niet zo hoog. Rogier komt niet alleen, maar onze Wilma komt ook mee. Rogier heeft vrijdagochtend nog een afspraak en ze rijden vrijdagmiddag (21 juni) weg, zodat ze hier zaterdagochtend kunnen zijn.
Vanochtend deelde Wil mij mee dat zij doorgaat. Ze zal daarbij op afstand worden ondersteund door haar dochters. Ik ben enorm blij met haar beslissing. Ze moet wel alleen verder, maar gezien mijn ervaringen met haar in de voorbijgegane weken zal dat wel lukken.
Als de warmte maar wat wegblijft. Zaterdagochtend wil ze op tijd vertrekken.
Wanneer ik thuis ben zal ik dit blog verder aanvullen met teksten en foto's.
Rest mij een ieder van jullie te bedanken voor de belangstelling en ondersteuning die we de afgelopen weken mochten ontvangen.
En natuurlijk Wil bedankt! Het is niet niks 7 dagen in de week 24 uur per dag op elkaars lip te zitten terwijl je elkaar daarvoor amper kent. Het vraagt heel wat incasseringsvermogen.
Veel succes op weg naar Rome en ik hoor graag wanneer je bent aangekomen.
PS: zit ik vanmiddag zo rond de middag op het terras van de camping als mijn stoel begint te wiebelen. Ik sla er bewust geen aandacht op. s' Middags belt Wilma hoe het gaat. Ik zeg prima, maar zij bedoelt iets anders.
Er is namelijk een aardbeving geweest hier in Toscane, 5.2 op de schaal van Richter. Epicentrum in de buurt van Lucca.
Die avond spreek ik nog een paar campinggasten. Zij hebben een vergelijkbare ervaring als ik, wiebelende stoelen en gebouwen, maar de beving was zo miniem dat we aan ons zelf twijfelden en er maar niet over waren begonnen. Men mocht eens twijfelen aan onze geestvermogens.
Ter geruststelling: er is hier bij ons niets verontrustends!
-
21 Juni 2013 - 15:17
Bér En Liesbeth :
Wat jammer dat je lichaam niet meer verder wil. dat wil echter niet zeggen dat je Rome niet zult bereiken.Jou kennende neem je ooit wel de draad weer op.Wij vinden het al een prestatie dat je tot daar bent gekomen. Wel knap van Wil dat ze de uitdaging nu in haar eentje aangaat. we wensen Wil heel veel succes met het voortzetten van de tocht, we hebben genoten van de verslagen en de ontmoeting met haa ren hopen haar nog ooit eens terug te zien. Gert een fijne terugreis en tot snel. -
21 Juni 2013 - 15:20
Lidy:
Wat een dappere beslissing. Als het lichaam protesteert is het belangrijk daar naar te luisteren. Je bent een heel eind gekomen en de vele " hobbels" hebben er geen saaie reis van gemaakt, wel een hele zware. Ik heb genoten van je verhalen en ik heb regelmatig een diepe buiging voor je (jullie) gemaakt en ook nu neem ik mijn petje erbij af!. Goede reis naar huis (voor Wil nog veel succes) en tot gauw. Liefs, Lidy -
21 Juni 2013 - 15:31
Carolien (nicht Wil):
Ongelofelijk wat een moedige beslissing Gert. Jammer voor je maar heel goed dat je naar je lichaam luistert. Er komen vast nog veel mooie fietstochten in je verdere leven.
Petje af voor alle ontberingen die jullie doorstaan hebben. De hete zon is eerder een spelbreker dan kou en regen. Goede terug reis en Wil succes! -
21 Juni 2013 - 17:41
Harry Lutgerink:
Gert, je bent niet over 1 nacht ijs gegaan voordat je deze beslissing nam. Dan is het gewoon goed.
Superdoorzettende Wil; veel sterkte en zorg goed voor jezelf. Gelukkig wordt het wat minder warm.
Als je hulp nodig hebt rijden we vanuit La Spezia naar je toe. Morgen eerst de mooie Cinque Terre wandeling maken.
Lieve groeten van Harry en Cobi.
06-23977850 -
21 Juni 2013 - 17:42
Geesje En Rinus:
Lieve Gert. Hoe jammer het ook is, ik ben apetrots op je dat je zo ver bent gekomen. Je gezondheid is belangrijker dan op de fiets naar Rome. Je hebt het uiterste van je gegeven en dat is mooi genoeg geweest. Er leiden meer wegen naar Rome niet alleen op de fiets. Ik zie je weer in Lieren. Ik kan allen maar zeggen CHAPOO!!!!!!!! -
21 Juni 2013 - 17:52
Mirjam:
Wat moet dat een moeilijke beslissing voor je geweest zijn, Gert. Zolang naar uitgekeken, zoveel ontberingen op jullie weg en dan teruggefloten worden door je lijf. Maar je gezondheid gaat voor alles en Rome blijft nog wel even bestaan. Je hoeft er toch niet in één keer naar toe te fietsen. Wie weet is er in de toekomst in een beter jaargetijde ruimte om je reis te vervolgen. Wees trots op wat je bereikt hebt, want het is echt niet niks hoe ver je gekomen bent. Dank voor alle boeiende verslagen, waardoor wij het gevoel kregen steeds een stukje mee op te fietsen. Een goede terugreis gewenst.
Wim en Mirjam -
21 Juni 2013 - 19:36
Koen En Carla:
Dit is een grote tegenvaller voor jullie samen, je was al in het zicht van de eindstreep, voor ons was het een belevenis je verhalen te lezen, ik heb in zwembroek en met regenlaarzen en de winterjas aan je avonturen meebeleefd, wat een verschillende weertypes hebben jullie meegemaakt, diepe buiging voor de prestatie en wat een tocht.
Goede terugreis en tot ziens
Koen en Carla -
21 Juni 2013 - 21:04
Lydia:
Hallo Gert,
Hoe jammer het ook is, gezondheid gaat boven alles! Het had ook andersom kunnen zijn. Wil naar huis en jij alleen verder. Ik maak me toch wel zorgen om mijn vriendin, ofschoon ik denk dat ze het zeker gaat redden.Ik fiets al jaren met haar en weet wat ze in haar mars heeft.
Ik wens jou een goede reis en behouden thuiskomst . Veel rusten en na genieten van een bijzondere(zware) tocht.
Dank voor de geweldige verslagen die je na vele vermoeide dagen maakte, ik heb ervan genoten.Vriendelijke groet, Lydia -
21 Juni 2013 - 21:17
Dick:
Hoi Gert
Net terug van Santiago dC lees ik je verslag van vandaag. Jammer dat je moet stoppen. Zoals je het beschrijft is het een goede beslissing. Er komt zeker een tijd dat je de tocht kan vervolgen. Ik zie je weer in Lieren. Goede terugreis. Agnes en Dick -
21 Juni 2013 - 21:45
Carolien:
Hoi lieve moeder en Gert,
Het is natuurlijk jammer dat de tocht zo ontzettend zwaar is geweest. Beide nemen jullie een goede beslissing!! Allebei luisteren naar je lichaam en daar naar handelen zodat jullie beiden terug kunnen kijken op een fantastische fietstocht. Ik hoop dat Gert en goede terugreis heeft en wens moeder een beetje normaal weer en vele mooie uitzichten op de weg die naar Rome leidt.
Kusje ons -
21 Juni 2013 - 22:16
Gemma En Hans:
Beste Gert,
Wat een moeilijk maar verstandig besluit.
Wij kennen de hitte en zijn ook daarom bij venetië vertrokken.
Gaan ook weer langzaam richting Nl.
Wij bellen je spoedig als weer weer thuis zin.
Nogmaals verstandig en wijs wat je hebt besloten.
Neemt niet weg dat je wel topprestatie hebt geleverd.
Groet Gemma en Hans -
22 Juni 2013 - 00:21
Gien:
Gert bedankt voor je prachtige verslagen. Opgeven is niet niks. Respect voor je beslissing. Goede reis naar huis. Alle goeds van Gien
Wil is waarschijnlijk door. Als het kan Gert wens haar dan een goede reis. van Gien -
22 Juni 2013 - 15:49
Jooplutgerink:
Gert
Je hebt echt je best gedaan.
Een moedige en goede beslissing.
Dank voor de verslagen,gemaakt na de vermoeiende fietsdagen.
Wil,mocht je dit nog lezen,ik wens je een mooi vervolg van je reis.
Joop -
23 Juni 2013 - 13:17
Cor Van Duijn:
Hallo Gert,
We kennen elkaar niet maar ik wil je toch even een hart onder de riem steken. Wat geweldig dat je besloten hebt om te stoppen. Je pelgrimstocht zit erop, gefeliciteerd! Ook wil ik je bedanken voor de geweldige steun die je voor Wil bent geweest. Ook moedig van Wil om door te gaan, zodat jullie beiden toch je eigen weg gaan. Chapeau!
Ik hoop dat je terugreis spoedig zal verlopen en dat je met een goed gevoel gaat terugkijken naar dit avontuur.
Groet Truus en Cor van Duijn. -
23 Juni 2013 - 17:57
Cobi En Leen Van Der Ent:
Beste Gert,
Dit is wel bijzonder sneu, maar tegelijkertijd heel verstandig. De zaak forceren helpt niemand en zeker jezelf niet. Wellicht in de komende jaren een vervolg. Het grootste stuk heb je dan al gehad moet je maar denken.
Goede thuisreis en niet teveel kniezen.
We zien elkaar weer in Nederland.
Groetjes
Leen en Cobi -
29 Juni 2013 - 09:57
Saskia De Boer:
Beste Gert,
Ik weet niet of mijn moeder het al heeft doorgegeven, maar gister aan het einde van de dag is ze in Rome onthaald door mijn zus Carolien en Martine. Ze gaan nu met de auto (fiets achterop) weer terug naar Nederland in een paar dagen.
Hopelijk ben jij weer een beetje bijgekomen?
Groetjes van Saskia -
13 Juli 2013 - 18:38
Bert (en Ton):
hallo Gert,
wij hebben jullie ontmoet tijdens onze reis naar Rome in Sigmaringen op 4 juni.
heb contact gehad met Wil en zij gaf deze site van jou door.
heb je verslagen gelezen en hoop dat je een beetje de oude bent geworden.
het is uiteraard een moeilijke beslissing geweest voor je.
wij zijn in Rome aangekomen op 29 juni.
evt kun je ons verslag lezen op:
www.buurman-en-buurman-naar-rome.waarbenjij.nu
ik wens je veel beterschap en lekker bijkomen van je reis.
groeten van Bert en Ton -
22 Juli 2013 - 15:30
Floor En José:
Dag Gert,
Wat jammer dat je hebt moeten opgeven, maar wel een goede beslissing denken we, je gezondheid is toch het belangrijkste.
Wij hebben in Zocca ( dat was inderdaad een zware etappe) een rustdag gehouden en later nog in Florence en zijn op 26 juni in Rome aangekomen ( met wat regen). Toen weer terug via de Reitsma route. Ook prachtig maar wel zwaar over de Reschen en de Arlberpas. Daar hebben we wel enkele stukken moeten lopen omdat het ruim boven de 10 % klimmen is.
Donderdag kwamen we weer bij de auto op een parkeerplaatsje iets noordelijk van de Bodensee.
Fijn dat Wil Rome wel heeft gehaald ! Hierbij ook aan haar de groeten
Hartelijke groeten van José en Floor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
