31 mei. Triacastela - Melide

Dag 31. Melide

Eerst ontbeten bij Olga. Ze staat zelf in de keuken en zorgt voor vers geroosterd brood, jus d'orange en verse koffie.
Het is die ochtend koud en miezerig. De eerste 55 km zijn pittig (veel klimwerk).
We halen, op de valreep, nog een stempel in Samos bij het Monasterio San Julián. We zijn de laatste klant van die ochtend. De hospitalero wil net de deur sluiten als wij aankomen, maar hij zet met alle plezier nog even een stempel. Daarna gaat de deur dicht.
Bij Portomarin maken we vanaf de brug een foto van een compleet leeg stuwmeer. In het boekje van Schweerman staat een foto van een gevuld meer (boekje 3, pag. 113). Na Portomarin moeten we 13 km klimmen tot 10%.
In de loop van de ochtend klaart het weer op en wordt de route vlakker. We kunnen zien dat we in Gallicië zijn. Onderweg zien we verscheiden horreos, voorraadschuren karakteristiek voor deze streek. Vlak voor Ligonde een lange afdaling. In Ligonde is de hoofdweg door het dorp over enkele kilometers in onderhoud en blijkt alleen nog te bestaan uit wat aangereden puin. In het midden een 1-tegel breed pad. Het ziet er naar uit dat dit al enige tijd de situatie is, nergens wegwerkers o.i.d. te zien. Voor Palas de Rei gaat de route over in een eeuwenoud pad van de camino. Gezien de kwaliteit van het pad en de drukte van pelgrims besluiten wij de N547 naar Melide te volgen. We laten Palas de Rei links liggen en fietsen door.
In Melide gaat Frans bij een restaurant vragen of ze een slaapgelegenheid weten. Er wordt een papiertje gepakt waarop een plattegrond wordt getekend met een route naar hotel Continente, even buiten het centrum.
We melden ons bij Pedro, de eigenaar, die bijzonder in zijn nopjes is met ons bezoek. Alleen is zijn Engelse vocabulaire beperkt tot yes en no en ons Spaans is ook niet alles. Hij en zijn vrouw zijn net begonnen met het hotel en aanpalend restaurant. En dat alles voor € 30.- Bij het afrekenen schudt hij mij wel drie keer de hand. De douche blijkt alleen koud water te leveren wanneer Frans er al onder staat. Ik ga het euvel beneden melden en ze beloven het meteen op te lossen. Van alles en iedereen wordt gealarmeerd, maar het water blijft koud. Ze komen een paar keer melden dat het probleem over 10 minuten is opgelost, maar een uur later is het water nog steeds koud. Ook ik besluit dan maar koud te douchen. Onze fietsen staan in het magazijn aan de overzijde en hij zal ze 's nacht binnen in het portaal van het hotel zetten zodat we 's ochtends op niemand hoeven te wachten.
Daarna op weg naar het centrum, biertje drinken, stempeltje halen en eventueel restaurantje voor 's avonds zoeken. Daar lopen we Gerard weer tegen het lijf. Al een tijdje niet meer gezien, maar dat gebeurt meer met de medepelgrims op weg naar Santiago. We strijken op een terrasje neer. Gerard wil 's avonds bij een pulperia (specialiteit inktvis) eten. Wij gaan eten bij Pedro.
Het eten is van prima kwaliteit en Pedro slooft zich bijzonder uit. Als kleine blijk van waardering voor ons bezoek krijgen we twee grote krabben opgediend, een delicatesse uit Gallicië. Hij spreekt daarbij stralend de woorden: from me, to you. Omdat niet precies duidelijk is hoe de krab moet worden ontleed en geconsumeerd geeft Pedro een kleine demonstratie. Krab openbreken, vlees er uit peuteren en de pootjes leegzuigen. Het smaakt prima.
In de loop van de avond nodigen we Gerard per sms uit voor een afzakkertje bij Pedro. Gerard spreekt Spaans en kan dan namens ons aan Pedro laten weten dat ook wij zeer tevreden zijn met de ontvangst.
Het wordt erg gezellig met de caregios en hierbas. Voor dit eet- en drinkfestijn moesten we uiteindelijk € 20 afrekenen.
We hebben prima geslapen.