19 en 20 mei. Dax - St. Jean Pied de Port

Dag 19. St. Jean Pied de Port.

:SMS update:: 19 mei 2011 :
17.00 uur. Refugio Kaserna in St. Jean PdP. 92 km. Een loodzware dag. Hadden eigenlijk eerder moeten stoppen. Veel klimmen, vooral aan het einde. Morgen rustdag.

De tocht was eigenlijk wat te veel van het goede. We hadden eerder moeten stoppen. Maar onze focus stond op de NL-herberg in St. Jean PdP. Het venijn zat 'm hier in de staart. Ik (G) had het wel gehad voor die dag en was zwaar teleurgesteld toen er op de deur het bordje 'complet' hing. Had ik me daarvoor te pletter gefietst. Frans ging binnen toch maar eens informeren. Huberta van l'Esprit de Chemin vertelde dat we, wanneer we 's ochtends hadden gebeld er nog 7 plaatsen waren geweest. Helaas dus.
Tip: Hier altijd reserveren.
Bij binnenkomst in St. Jean hadden we nattigheid moeten voelen, het leek Valkenburg wel op een hoogtijdag. Drommen mensen door de straatjes. Vrijwel allemaal toeristen.
Gelukkig konden we door haar tussenkomst (zij belde even voor ons) een eindje verder terecht in een andere albergue, Kaserna. Met 10 man op een slaapzaal, prima avondeten en ontbijt.
Terwijl we ’s avonds zaten te eten kwam er iemand binnen die zo de hoofdrol had kunnen spelen in Jezus Christ Superstar, lang haar en dito baard en gekleed in een of ander lang gewaad. Behangen met een jute zak en een gitaar op de rug. Hij hief zijn armen ten hemel en sprak de magische woorden: I have no money.
De hospitaleros nodigden hem onmiddellijk aan tafel. Het bleek een Duitser te zijn die naar zijn zeggen al 8 jaar op deze manier onderweg was. Uiteindelijk at hij het meest, had het beste bed, douchte het langst en had de grootste verhalen. Hij vertelde vol trots, dat wanneer hij in islamitische landen was moslim was, in christelijke landen christen, of boeddhist of sjamaan. Hij waaide dus met alle winden mee om aan zijn kostje te komen.

Dag 20. Rustdag.

Vandaag een rustdag.
Vanmorgen zeer vroeg op gestaan en ontbeten en daarna moesten we de gîte verlaten, we konden daar niet langer blijven. 1x overnachten is de regel, daaraan viel niet te tornen. We zaten om 07:15 uur al in het park met ons hele hebben en houden. We kregen een echt zwerversgevoel.
Als eerste Maarten ge-sms’t, hij was vandaag jarig!
Het postkantoor was om 9 uur open. Wij dus op weg naar het postkantoor. Daar wilden we overbodige zaken terugsturen naar huis. De daarvoor benodigde doos was te klein en te duur naar onze zin, zodat we er maar vanaf zagen.
Van Huberta hadden we gisteren de tip gekregen alles in een doos van de supermarkt te pakken en die bij hun achter te laten. Soetens kwam geregeld langs en nam alles dan mee naar Holland. We mochten alles uitpakken in de NL-herberg, daar was plaats genoeg
Dus wij op weg naar l’Esprit de Chemin. Alles in twee stapeltjes verdeelt. Een stapel nooit gebruikt en een stapel noodzakelijk. De eerste stapel ging in onze grote tas en werd teruggestuurd.
Terwijl we hiermee bezig zijn komen er twee vrouwen binnen en overleggen met Arno (runt samen met Huberta de herberg) dat ze 's ochtends om 5 uur vroeg wilden vertrekken. Arno geeft aan dat dat bij hen niet kan, waarop de dames hun reservering laten voor wat die is. Je raadt het al, wij sliepen die nacht in de NL-herberg l'Esprit de Chemin (http://www.espritduchemin.org/Nederlands/welkom.html)
Was dit de voorzienigheid of...
De fietsen konden achter huis, de tassen op de kamer. Er lagen zelfs handdoeken en een deken met onze namen op het bed. Een warmer welkom konden we ons niet voorstellen.

Hebben daarna St. Jean bezocht, terrasje gepakt, de citadel bezocht. Kaartje verstuurt. Alles erg ontspannen dus.
's Middags geborreld met Jan en Marlies (ja, ja, die waren er ook weer) en Huub en Ariane uit Sittard.
's Avonds met 20 man van diverse nationaliteiten 'gedineerd', want zo mag je het wel noemen buiten op het terras en prima geslapen.